อาจไม่แน่ว่าการให้อภัยไม่ใช่สิ่งที่เราทำ ‘เพื่อใคร’ แต่เป็นการปลดปล่อยตัวเราเองจากความทุกข์

ทุกคนล้วนตระหนัก ว่าชีวิตต้องเคยเจอกับความผิดหวังและความเจ็บปวด ไม่ว่าจะเป็นการถูกทำร้ายจากคำพูดที่ไม่ระวัง การกระทำที่ไร้ความเกรงใจ หรือแม้แต่ความผิดพลาดของตัวเราเองที่ยังคงตามมาหลอกหลอน

บางครั้ง ความรู้สึกเหล่านี้ถูกเก็บไว้ในใจ จนกลายเป็นน้ำหนักที่กดทับหัวใจโดยไม่รู้ตัว

ความหมายของการให้อภัย ไม่ได้เป็นเพียงการปล่อยให้ ‘ผ่านไป’ แต่ยอมรับว่าความเจ็บปวดที่เคยเกิดขึ้นคือส่วนหนึ่งของประสบการณ์ชีวิต ยอมรับว่าเรารู้สึกผิดหวังและเจ็บปวด และนั่นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับทุกคน เมื่อเปิดใจรับความรู้สึกเหล่านี้ จะค่อย ๆ ปล่อยวางสิ่งที่เคยยึดติดและก้าวไปข้างหน้าได้อย่างสบายใจ

อีกแง่มุมหนึ่งของการให้อภัย คือการเลือกที่จะปล่อยวางสิ่งที่ไม่อาจควบคุม ปล่อยวางอดีตที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ และ ‘คน’ ที่จะไม่มีวันเป็นไปตามที่ใจเรา

แต่เราสามารถเลือกที่จะยอมรับและปล่อยให้สิ่งเหล่านั้นผ่านไป โดยไม่ให้มันผูกมัดใจ

การให้อภัยตัวเองก็มีความสำคัญไม่แพ้กัน บ่อยครั้งอาจตั้งมาตรฐานสูงเกิน คาดหวังให้ตัวเองสมบูรณ์แบบ แต่การปล่อยให้ตัวเองทำผิดพลาดและยอมรับมันได้ จะช่วยให้ใจผ่อนคลายขึ้น

ความผิดพลาดนี้แหละ คือครูสำคัญที่ทำให้เราเรียนรู้และเติบโต เพราะเมื่อยอมรับได้แล้ว จะรู้สึกอิสระและกล้าที่จะก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นใจ

การให้อภัยเป็นกุญแจที่ปลดล็อคใจ ให้รู้สึกเบาและเปิดกว้างขึ้น การปล่อยวางความเจ็บปวดหรือความคาดหวังที่มีต่อตัวเองและคนอื่น ทำให้เรียนรู้ที่จะรักและยอมรับตัวเองได้อย่างแท้จริง